Eigenlijk zijn we er tot nu toe nog goed van af gekomen, zonder dat onze haren recht op ons hoofd staan.
Hoewel… het woei zondag zó hard, dat de stelling van de schilder aan de wandel ging.
Gelukkig hebben we nog wel wat afgedankt touw liggen, als ex-zeilers. Zo’n vergeten hoopje op zolder, dat nu handig van pas kwam.
We hebben de steiger in een spinnenweb gezet, zoals we deden toen we vroeger op anker gingen aan de rotsen.
Dié ging geen kant meer op.

Deze week wordt het mooi schilderweer. Dan kan de steiger daarna worden afgebroken, want nu was het max 110m/uur, maar het kan ook nog best eens Beaufort 11 gaan waaien.
Je weet maar nooit wat de herfst met ons voor heeft!

Hoewel, dan moet de herfst wél opschieten, want de winter staat al te trappelen bij de achterdeur!

 

 

O ja, en de Wieringer-vlag heb ik zondag gestreken. Die is goednieuw en dan hoeft ie niet meteen uit zijn voegen te waaien, toch?