Home2019 BlogsKitesurfing Log in

Comments

Kitesurfing — 4 Comments

  1. Als je op zo’n plek neerstrijkt, is het lastig om weg te komen. Harco kwam van de pont en kwam ook. Hebben we gezellig gekeken daar

  2. nou ja zeg, kiteboarden in Noorwegen. I was van plan om ooit eens te gaan kiten in de sneeuw en dacht toen aan mijn nicht Nardi. Wat zullen jullie daar veel land hebben om te snow kiten in de winter. Hier moet je de bergen in en dat zijn maar kleine stukjes. Hoe gaat het met jullie en het Noorweegse avontuur? Toch wel moedig vind ik om op jullie leeftijd nog die grote stap te maken. Ben de kluts een beetje kwijt. Hebben jullie een huis gekocht of huren jullie? Zijn jullie nu officieel met pensioen of werken jullie er ook nog bij.
    Hoe doen jullie dat met de taal. Is het moeilijk om te leren. Zo moet nu naar een klant. Groetjes Wilgert en Birgitta

    • Wat leuk dat mijn neef Wilgert uit Nieuw Zeeland op bezoek is op mijn blog! Ik reageer nog via mail…
      Kiteboarden in de sneeuw zien wij af en toe op de Rondane, bij Spidsbergseter. Uitgestrekte sneeuwvelden waar ze dan overheen suizen. Ik denk dat er in Noorwegen meer plaatsen zijn, zoals op de Lofoten langs de hele steile bergen.
      Huis: Wij huren nu nog, maar hebben inmiddels een huis in Svelvik (zuid van Oslo) gekocht, zie https://www.nardieshuis.no/2019/05/03/6e-huis-in-18-jaar-6-bolig-i-18-ar/
      We krijgen 1 augustus de sleutel. Dan schilderen enzo. Het huurcontract loopt tot 1 december, dus tijd genoeg om in hetzelfde dorp te verhuizen.
      Werk: Harco werkt bij AVINOR, zelfde organisatie als Luchtverkeersleiding in Amsterdam, waar hij werkte. Een mooie overstap dus!
      Het is inderdaad een grote stap. Verhuizen is iets anders dan ’emigreren en schepen achter je verbranden’. We komen hier al 20 jaar, te zeil, te voet, met de auto, te ski enz. In 2017 en 2018 zelfs maanden, als Harco voor zijn werk in Madrid zat (waar de bouwer van een nieuws luchtverkeersysteem zit en zowel Nederland als Noorwegen klant is).
      De taal: ik zat al een paar jaar op Noorse les, maar helaas vaak met onderbrekingen na operaties enzo (ik ben 100% afgekeurd en gebruik een neuromodulator om de pijn te handelen, zie https://www.nardieshuis.no/2018/09/05/super-service-pijnpoli-mcl/). Harco heeft voor ons vertrek een jaar spoedles gehad van onze Noorse lerares in Nederland, die vorige week hier op bezoek is geweest!. We gaan nu donderdags naar de Frivillisentralen waar vrijwilligers uit Svelvik ons kunnen helpen met de taal. Super leuke regeling.
      De taal is één, maar dan komen er nog leuke cultuurverschillen bij. Dan kom je om 17 uur op de koffie (denken wij), blijkt het de avondmaaltijd te zijn, want om 17 uur zit Noorwegen aan de warme hap! Noren maken lieve geen ruzie en gaan conflicten graag uit de weg. Nederlanders zijn nogal direct! Die directheid? Daar gaan wij heel zuinig mee om hier, want anders laten wij een spoor van verschrikte Noren achter ons 😉
      Noorwegen hangt van vrijwilligerswerk aan elkaar! Ook zo’n verschil. Inmiddels ben ik tuinhulpje bij het verpleeghuis, bezoeksvriendin op donderdag, afwashulpje op woensdag, met bejaarden op busreis, met vluchtelingen naar de berghut en samen om de week eten bij het Rode Kruis enzo. Allemaal korte, niet te zware en gezellige klussen, maar waardoor ik wel Noors moet praten! Win-win.
      Daardoor integreren we vrij snel. Wij waren er op voorbereid, dat we lang langs de zijlijn zouden staan bij de Noren (heel erg familiegericht!), maar die vlieger gaat bij ons niet op. De 3e uitnodiging om bij Noren te eten staat in de planning en we hebben zelfs met Kerst bij een Noor gegeten. Dát is héél erg bijzonder, want Kerst is super-familie-tijd.
      Er zijn ook wel nadelen. Noorwegen is peperduur en dan bedoel ik écht peperduur! En Noren houden zich strikt aan de regels. Een Nederlander luistert nergens naar, vergeleken met de Noren 😉 De werktijden zijn riant. Harco is in principe om 15.30 uur klaar met zijn werk, maar… daardoor duren dingen in Noorwegen ook langer dan wij gewend zijn. Daar anticiperen we nu maar op. Eerder bestellen enzo. Want korte werkdagen zijn luxe hoor!
      Afijn: wij gedijen en passen ons aan. Leeftijd: ik denk dat leeftijd niet zo uitmaakt bij emigreren. Het belangrijkste is, dat je kunt ‘schakelen’ en je kunt aanpassen. Vooral niet denken ‘in Nederland deden wij dat zo’. Dan moet je in jouw vaderland blijven, toch?
      Noorwegen is prachtig! Wij wandelen hier in de buurt en hebben de komende 20 jaar nog nieuwe paden… Wij huren voor het 3e jaar een hut op de Rondane en ook daar kunnen we te voet en te ski nog jaren vooruit. En waar wij ook gaan, zoals komend weekend met de California VW-bus met hefdak, het maakt niet uit: het is er altijd mooi! Wij zijn natuurmensen, dus passen hier uitermate!
      Jouw vragen zijn beantwoord! Ik ga verder met mijn rood-wit-blauwe-stoelen-project. Liefs aan Birgitta en de NZ-enclave!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>