Diep geroerd
 1. De Røde Kors EHBO-quad bij Vassås |
2. Donderdag de 21ste november landden nieuwe vluchtelingen. Deze keer een Afrikaanse moeder met drie kleine kinderen. Liv, van het Rode Kruis, Harco en ik, helpen de Gemeente bij de opvang, inburgering en allerlei praktisch zaken. Ik heb een contract getekend met het Rode Kruis. Geen persoonlijke gegevens, geen foto’s in het openbaar, vandaar deze twee foto’s van het Rode Kruis. Het is onthutsend hoe groot het verschil is tussen de wereld waar zij uit komen en het leven in Svelvik. Moeder had een plastic zakje en een rugzakje bij zich. Dat was alles! De Gemeente heeft gezorgd voor woonruimte, voor warme kleding en eten voor de eerste dagen. Zaterdag heb ik, samen met Liv, kennis gemaakt. Het zal tijd kosten om stap voor stap dingen uit te leggen, vertrouwen op de bouwen. De koffiefilters zijn geen servetten, bijvoorbeeld. Wat is een afwasmachine, die in deze tijdelijke woonplek zit. Een televisie, ook een wonder. We spreken elkaars taal niet, zij spreken noch Engels noch Frans. Maar samen op de grond met de bal spelen met de kinderen? Daar heb je geen taal voor nodig. De kinderen gaan na Nieuwjaar naar school en dan leren zij snel Noors. Moeder zal, net als de andere vluchtelingen, een jaar naar Drammen moeten om Noors te leren. Vader is nog in Afrika in het land waarnaar zij gevlucht zijn… Moeder had foto’s zij zich. Van papa, de doop van het jongste kind enzovoorts. Van het gezin in hun eigen omgeving. Dat raakt je diep in het hart. Daar staat zij dan in het koude Noorwegen, zonder man, met de kinderen. Ze zingt voor ons een lied met een verhaal uit hun land. Daarna danst het jongste kindje. Zomaar spontaan. De voordeurbel gaat. De buurvrouw staat op de stoep met een bos bloemen! |
| 3. Vandaag, zondag de 24ste, waarop zoon David 39 jaar is geworden, zijn wij naar Vassås geweest! Moeder, drie kinderen, Liv met haar zoon, Harco en ik. Te voet vanaf Skalland! We hebben er wafels gegeten en daarna buiten op een vuurtje marhsmello’s warm gemaakt. Een kleverige kennismaking met Noorwegen in de bergen! Er lag ijs op de bergweg en nog wat sneeuw. De kleinste spruit sliep op onze achterbank op weg naar hun huis. Wát een indrukken! Dinsdag gaan we naar het Internationaal Kafé van het Rode Kruis, waar alle ‘invandrere/immigranten’ om de week samen komen om iets te eten en bij te kletsen van 17 tot 19 uur. En zo komen zij stap voor stap iets verder met hun inburgering, met de hulp van Svelviknaren, want er wonen hier veel vluchtelingen en de Noren weten, hoe lastig het kan zijn om alles op orde te krijgen en je thuis te voelen! |
 2. Reddingsboot en EHBO-quad bij het Røde Kors gebouw, want het Rode Kruis helpt bij vluchtelingenwerk, sociale opvang, maar ook bij reddingswerk te water en in de sneeuw etc. |
Een nobele invulling van jullie vrije tijd. Goed bezig!
Dit was een reactie van één van de meest actieve Svelvikse vrijwilligers: ‘Takk for i dag😊koselig❤️hils😊’ , met foto’s van ons allemaal met kleverige marshmallows. We hadden niet gezien dat iemand foto’s maakte! Zij sloot af met: ‘Ja dere er flinke❤️❤️vi ses😊’. Een groot compliment na deze nuttige en indringende dagen!