På mandag den 23. september har vi vært til Ullevål sykehus i Oslo. Fordi min nevromodulator spør om en ny batteri! Så en operasjon må planlegges.

Terugkomend op ons bezoek aan Ullevål: twee uur doorgebracht met arts en verpleegkundige. Ook foto’s gemaakt, ter plekke op de afdeling. De verpleegkundige moet de fabrikant bellen, want de oude versies neuromodulatoren stoppen abrupt van de ene op de andere dag. Aangezien mijn systeem aangeeft, dat ie aan zijn eind is, kan ie zo maar stoppen. Maar…. niet omdat de batterij versleten is, maar omdat er in de oude versies een code is ingebouwd, die vertelt op exact welke datum het systeem plat ligt na de inbouw in 2016! Dát wil ik niet meemaken. De pijn komt direct terug in volle glorie!
Woensdag a.s. is patiënten-bespreekdag. De arts wil graag de Nederlandse operatie-journalen. Laat ik die nou thuis hebben. Dus ik ben net klaar met vertalen in’t Noors en heb de boel via mail (niet erg veilig, maar wel sneller dan post!) opgestuurd. Dan hebben ze eindelijk mijn dossier compleet nu we 6 jaar in Noorwegen wonen… Hoelang ik op de wachtlijst sta?
Gelukkig gebruiken ze ‘batterij-vervangers’ als stopmiddelen tussen mensen die nog helemaal een nieuw systeem krijgen. Bij mij halen ze alleen maar de batterij/systeem uit de ”pocket” en sluiten een nieuwe versie aan. ”Makkie van een half uur”, maar wel een tijd pijnlijk en risico op ”beestjes”. Dus ik verlaat Oslo dan stijf van de antibiotica! Zo, dat was het wel weer op ”maandag wasdag”!

Nå skal VW-bilen starte!!!!!! Vi spurte Bert hva er beste løsning. Det er den! Såååååå, VW: du skal ikke en gang stå med oss på fjellet og at vi trenger en bergingsbil! Toen we in de rimboe stonden met een lege accu, vroegen we Bert om advies. Nu zijn we uitgerust met dit ding, dat zelfs een vrachtwagen op gang kan helpen. Dus… het gedonder moet afgelopen zijn met die bus. Die heeft al genoeg pegels gekost in 2024!