Sneeuwklokjesbos
Het “sneeuwklokjesbos” aan de andere kant van de A7, op steenworp afstand, staat er boordevol mee! Honderden.
“Dat jullie er dit jaar nog niet geweest zijn!”, mopperde schoonmoeder Agaath met ons.
Hierbij het bewijs geleverd!
Vorig jaar vertelde een buurman “dat we er beslist niets van mochten plukken, laat staan polletjes uitsteken voor thuis! Op straffe van een vette bekeuring”.
Wij braaf met lege handen het bos in en er ook weer uit, natuurlijk.
De volgende dag kwam buurman met een grote glimlach ons erf op… met een kistje met sneeuwklokpolletjes. “Want op maandag zitten de agenten achter hun bureau”, vertelde hij lachend. De boef!
Ja , ik herken dat !!!
Zoals je weet grenst onze achtertuin aan het bos tussen Bilthoven en Zeist.
Er loopt daar een wandelpad achter de huizen langs.
Daarlangs hebben wij ooit een paar Sneeuwklok-bolletjes in de grond gedaan , die inmiddels elk voorjaar leuke witte bloemetjes opleveren.
Die zijn natuurlijk om van te genieten …..door iedereen die daar gezellig wandelt .
Maar er zijn ook mensen die het niet kunnen laten om die te gaan plukken.
Je ziet ze ( vanuit de huiskamer ) dan eerst omzichtig om zich heen kijken of niemand ze ziet en slaan dan hun slag.
Irritant gedrag , maar wel boeiend om te observeren .
Vorig jaar heb ik een keertje tegen de serre-ruit getikt …..zelden mensen zich zó betrapt “zien voelen” .
Binnenkort , bij de lelietjes van dalen die daar óók staan, herhaalt eea. zich ….komisch