Natuuuuuurlijk zijn er paddenstoelen te over op WH om hiermee de intredende herfst op mijn blog te visualiseren. Want van dat laatste, daar ben ik van. Net als van véél kleuren. Dan bedoel ik niet de kleur grijs, want dát vind ik geen kleur. Net als zwart en wit. Een … Continue reading →
Dit blog en die over het Hippolytushuis zijn eigenlijk een “package deal”. Zie ook https://www.nardieshuis.no/2016/11/04/hippolytus-hercules-en-diana/ en https://www.nardieshuis.no/2016/10/24/opstapje-naar-complutum/ Je kunt ook te voet, zoals ik deed op 19 oktober, van de ene opgraving naar de andere lopen, tenminste… als je van een leuke trippel houdt. Er is veel bewaard gebleven rond Complutum … Continue reading →
2. Voor de broodnodige afwisseling, tussen de Pyreneese wandelverhalen door, hier een stadse blog. Ik ben 19 oktober ondersteboven van het niveau waarop in het Hippolytushuis, waar jongeren werden opgeleid, werd geleefd, zoals: Warm (een boiler!) stromend water; Doorstromende toiletten (zó ingericht dat je wél van groeps-poepen moet houden 😉 Een tuin, met ruimte voor … Continue reading →
In de blogs over onze voettochten door de Franse en Spaanse Pyreneeën komt zo nu en dan een bergbloem voor. Soms weet ik de naam er van, soms niet en soms… klopt ie gewoon niet! De krokussen waar ik over schreef, dat is “Herfststijlloos”, vertelde Frits. Ex-zeilmaat. Niet dat Frits … Continue reading →
Dat had ik! Een Zwitserleven gevoel, toen ik november 2016 Arka! in mijn uppie omvoer van Enkhuizen naar Den Oever. Het was stralend weer, strak blauwe lucht, geen rimpeltje te bekennen, kortom: een blakke dag! Harco zat in vergadering op de luchthaven, toen hij “pliep-pliep” op zijn mobieltje hoorde. Omdat het … Continue reading →
2. Vrijdag 7 oktober lopen we 17 km in de Franse Pyreneeën naar de Spaanse grens in 7.18 uur. We stijgen 963m en dalen 1223m. De max hoogte is 2040m. Je kreeg een preview in: https://www.nardieshuis.no/2016/10/08/na-7-uur-opgepikt-door-franse-bejaarden/ Om 17:30 worden we vanuit de P-plaats in Aumet door de ouders van de … Continue reading →
17. Terwijl we in Lescun lunchen, krijgen onze ogen geen rust. Onze magen wel, want het smaakt voortreffelijk, zie volgende blog waarin Harco van zijn lunch geniet! We zien de ene gier na de andere verschijnen en samen boven het dorp zweven. Maar ja, we zitten aan tafel en dan mag … Continue reading →
