1. Op woensdag de 10e tuf ik naar Enkhuizen. Naast de oorbellen, heb ik van Harco ook een bijbehorende ring gekregen met een Welo opaal uit Ethiopië. De ring moet wijder worden gemaakt. Ik moest goudsmid Koekenbier beloven dat ik de ring niet op de tuin loslaat. Een bijzondere steen in mijn ketting, oorbellen en ring, die om bijzondere zorg vraagt

2. Ik parkeer de VW-bus naast Joosten Watersport en wie loopt daar? Jocé! Zij nodigt mij uit voor een “bakkie” en daarna gaan wij lunchen in de stad. Een voortreffelijke pleister op die heimwee…

3. De vogels op Wierhooft zijn er bij in geschoten. Ik koop nieuwe “pindakaas”potten en hang vogelvoer op. Nog geen tel later meldt zich een Pimpelmees. Ik heb in onze tuin bewust uitgebloeide planten laten staan. Voorlopig hebben vogels hier genoeg te eten

4. De overgang Noorwegen-Nederland is groot. Ik heb net een controle met de Pijnpoli van het MCL achter de rug en vertel, dat ik bijna twee maanden dagelijks op de lange latten stond en uren sjouwde. Dáár kikkert mijn lijf van op, mede dankzij de neuromodulator die mij mijn leven terug gaf.Terug in het waterkoude Nederland, nu zelfs bere mistig, vergaat mij de lol om te sjouwen. Mijn lijf protesteert luid en duidelijk, terwijl ik opnieuw medicijnen mag afbouwen. Slechte combinatie…

5. Om mijn Noors bij te houden, kijk ik naar de Noorse tv (NRK), waar uitzendingen ondertiteld worden voor slechthorenden en dove mensen. Gelijktijdig Noors horen en lezen is goed voor mijn Noors! Anno speelt al een paar jaar. Ik volg de serie uit 2016, die zich afspeelt in het jaar 1537. Deze keer in Trondheim

6. Een groep vrouwen en mannen met uiteenlopende leeftijden en beroepen, worden teruggeplaatst in 1537. Met de mogelijkheden, ambachten, leerstelsels en voedsel rond 1537 en in de geschiedenis van die tijd.

7. Het is boeiend, hoe deze groep zich terug plaatst en leert koken zoals in vervlogen tijden. Iedere week kiezen de mannen en de vrouwen wie die week “leerling” mag worden uit hun groep. Die vrouw en die man gaan de competitie aan, bijv. in het weven van kleding. Degene die wint, mag de hele groep de volgende week opleiden in dat vak, bijv. smid (uit die tijd met die materialen en gereedschappen). Lukt hem of haar dit, dan wordt hij/zij “meester”. Dat betekent bijv. betere slaapruimte. De winnaar (bijv. een vrouw) kiest ook wie de 1e schermer wordt uit de andere groep (mannen in dit geval). De rest van de mannen moet dan een competitie aan in een spel uit die tijd. De verliezer van dit spel wordt de 2e schermer. Degene die verliest met schermen, moet ANNO verlaten. En zo zal er één vrouw of man overblijven

8. ANNO zit goed in elkaar. Het gaat niet om een goed stel hersens. Deelnemers die erg handig zijn of praktisch inzicht hebben, maken net zoveel kans in ANNO. De groep uit 2016 is geweldig om naar te kijken. Officieel zijn zij concurrenten van elkaar, maar ondanks dat, helpen zijn elkaar zoveel mogelijk door obstakels heen. Een sportieve groep dus

9. ANNO werd in 2016 in Trondheim opgenomen in de verblijven van de aartsbisschop. Alleen daarom is het al een lust voor het oog. Ik ben meerdere keren in Trondheim geweest. Een mooie, antieke stad, bomvol monumenten en natuuuuuurlijk de kathedraal!

10. De kathedraal komt vaak in beeld, want de groep woont er naast

11. Hier komt “Oldermannen” van de weef-gilde na vijf dagen de werkstukken van de groep beoordelen. Pakt dit goed uit, dan wordt Aracelis, een vrouwelijke deelnemer, meester in de weef-gilde en verhuist inpandig naar een betere slaapkamer

12. Als de groep een lid verder heeft geholpen naar het meesterschap, worden zij beloond. Er volgt iets bijzonders, zoals hier een uitstapje naar Nidarholm, het eiland bij Trondheim waar monniken leefden. Daarna krijgen zij een maaltijd aangeboden. Stukken uitgebreider dan het karige eten dat zij zelf kunnen maken met beperkte mogelijkheden. Je ziet het speeksel bijna over het scherm lopen 😉

13. Terwijl de mannen zangles van de monniken krijgen, onderhouden andere monniken de vrouwen uit de groep, die overigens nog steeds aan de winnende hand zijn! Ondanks dat de meeste ambachten pittig om kracht vragen

14. De drie mannen die zijn overgebleven, zingen spontaan voor de dames het lied dat de monniken hen heeft geleerd. Tot groot vermaak van de dames

15. De opnames binnen ANNO zijn indrukwekkend, zoals van Nidarholmen. Volg je ANNO een aantal jaren, dan heb je een grote brok Noorse geschiedenis opgedist gekregen

16. Als de groep dat heerlijke, gezamenlijke diner heeft verdiend, als zij een deelnemer hebben geholpen aan het meesterschap, dan wordt er een film getoond van de familiehistorie van die nieuwe meester. De nieuwe meester is doorgaans verrast over de inhoud, want de NRK graaft zover mogelijk terug. In dit geval gaat het 500 jaar terug in Araceli’s familie. Dit roept veel emotie op bij andere deelnemers. De tranen nemen de vrije loop bij deze deelnemer in die zijn dagelijks leven o.a. arts is en aan elkaar hangt van dergelijke beroepen. Een boeiende deelnemer. Inmiddels de oudste, de rustigste, een sociaal mens en zeer bekwaam in denk- en handwerk

17. Bij deze stoere kerel, die normaliter werkt op een boorplatform, biggelen de tranen over zijn wangen na het zien van Araceli’s familiefilm

18. Ik blijf met twee benen in twee landen staan. In de hut staan Noorse vlaggen, thuis is het al geen haar beter. Deze prijkt voor het handgedraaide glaswerk uit Glasslåven, zie Glasslåven

19. Boven op de Sonos-box staat het formaat dat ook in mijn breidoos in de hut staat. Niet dat er iets van dat breien terecht is gekomen. Géén tijd voor gehad

20. En ben ik onderweg? Géén nood. De vlaggetjes reizen mee op mijn mobieltje. Neeeeee, ik ben niet te genezen. Die dikke Van Dale? Voordat ik een nieuwe aflevering van ANNO van mij zelluf mag kijken? Moet ik éérst de woorden vertalen, die ik niet ken. Zo makkelijk kom ik er niet van af 😉

21. De Kerstrozen zijn op WH inmiddels in bloei. Vogels, bloeiend spul, een vaas met tulpen, ik land langzamerhand