Hartverwarmend
 1. Op dinsdag de 29ste januari lijkt het Drammensfjord in brand te staan |
 2. Een bijzonder gezicht! |
 3. “Brand” bij -19º C |
 4. Hoogste tijd om achter de brøyter aan te gaan. Ik zie hem op mijn mobiel aan het ontbijt op Skisporet.no knipperend bewegen van Svelvik richting Tangen. De VW-bus moet hoognodig bij Skalland geparkeerd worden! Dat is rechts boven aan dit veld |
 5. De løype is nu vanaf Skalland het bos in getrokken. Wat een verschil met 19 januari! Zie Zelfde route 19 januari 2019 |
 6. De zon doet goed haar best. Ja, ik vind de zon een vrouwelijk ding. Gewoon een aardig “moppie” |
 7. Dit is een vrijwilligersproject van Svelvik. Een hut met geschiedenis, die gerestaureerd wordt: Gamla hustufta på Vassås |
 8. De eerste 2 km zit er op |
 9. De heenweg is nog steeds zwoegen, net als op de 19e. Steil omhoog en omlaag, maar nu ben ik kats alleen. Dat “kats” is érg alleen |
 10. Hier heeft de brøyter vanmorgen ruzie met de sneeuw gehad. Ik probeer te ski omhoog te komen, maar de skies buigen krom door. Uit dan maar, terwijl ik juist zo trots ben, dat ik alle steile stukken af suis te ski |
 11. Het is gelukkig een kort intermezzo |
 12. De løype gaat weer prachtig verder… omhoog…. |
 13. Eenmaal op de bergkammen komen er nog wat dappere boompjes door de sneeuw |
 14. Gelukkig een kort stuk, want bij afdalen kun je niet remmen op zo´n stuk met een bezette middenberm en ik vertik het vandaag om een stuk te lopen met de ski´s op mijn nek. Puh! |
 15. In de verte wint de løype het van de dappere, onverstandige boompjes. Sneeuw genoeg! |
 16. Hier had ik achteraf noordwaarts moeten gaan naar Røysjø. Het leek niet gebrøyt, maar waarschijnlijk was het weer een intermezzo en na de helling prima in orde. Blijft op de bucket list staan! |
 17. Dan had ik vandaag dit geskied van Svelvik naar Tangen en terug i.p.v. de route op het volgende kaartje |
 18. Dit is het groene rondje van vandaag van 11,2 km. De rode streep van de vorige foto buigt halverwege af zuidwaarts over de oranje lijn. In de zon, heerlijk koud en… ik kan gillen wat ik wil, want er is geen mens die er van schrikt |
 19. Er is nog niemand op het retourstuk geweest. Ik ben de eerste op een vers gebrøyte løype!!! |
 20. Maagdelijk bewijs 🙂 |
 21. Het pad kringelt verder door het bos. Deze kant is minder steil, tenminste…. op “storbokta” na. Ik neem een zijpad, 3 bochten achter elkaar, steil, steiler, steilst. Ik ben nu nog verbaasd, dat ik in de laatste bocht nog op de ski´s sta. Zwitsers-leven-overwinning op mij zelluf 😉 |
 22. Ik loop op de zaken vooruit. Ik ben hier nog maar waar de 19e de løype ophield en wij de jongeman met de schop tegen kwamen |
 23. De sneeuwmeter heeft zijn leven gebeterd. 50 cm |
 24. Ik ben nieuwsgierig bij Svanli. De brøyter is omhoog gegaan. Dát kan ik ook |
 25. De løype stopt bij Svanli. Ik kan dus vanaf Svanli niet verder naar Nordre Svanevann |
 26. Met Pasen hangen de Noren met armen en benen uit Svanli. Wedje doen? |
 27. Ik word uitgefloten door twee Barmsijzen, maar die makkers blijven niet stil zitten. Het is te koud om stil te staan en Paparazzi moet ook nog haar handschoenen uitdoen voor iedere foto. Gewaagd… je moet mij maar geloven dat zij er vlogen |
 28. Bijna terug op Skalland, na “Storbokta” dan. Mijn hart heeft in ieder geval gewerkt vandaag 😉 |
 29. Zuidwaarts de zon tegemoet |
 30. In de bus is het -12º C. Die heeft de warmte, die ik er in heb gejaagd van thuis naar Skalland, goed vastgehouden! Want thuis staat het kwik nog steeds op -19º C |
 31. Mooie grafiek uit “hogere sferen” |
 32. Hartverwarmend, net na Skalland. Een heel vers hart! |
Wat een prachtige foto’s, ik kan me voorstellen dat je op pad moest.
Ik krijg het idee dat dit gebied veel afwisselender en mooier skigebied is dan Rondane.
Lekker dat jullie de luxe hebben van beide te kunnen genieten.
Dat is zeker een luxe! Eigenlijk kunnen we in deze regio nog jaren skiën op andere løypes. In Svelvik, Selvik, Sande, Drammen, richting Oslo, zuidwaarts. Venabygd heeft óf lage boompjes óf ruige vlaktes. Als het waait meer windvang, als de zon schijnt bruinere wangen. Niet te vergelijken! In Venabygd gaan wij sneller “back country”, maar in de bossen, zoals hier, is dat niet handig. In deze regio moet je een bed in een DNT-hut reserveren! Dat wordt um niet voor ons, dat is net zoveel als “einde avontuur”. Het is juist spannend om te ontdekken met hoeveel mensen je in een hut overnacht. Ik heb de laatste keer in een slaapzaal overnacht met een paar Noren. Dat vond ik een avontuur op zich, met totaal vreemden. Maar dat is hier geen probleem. Je ziet vaker solisten, dan koppels. Net zoveel vrouwen als mannen, ook op ver gevorderde leeftijd… die mij inhalen! Maar… zij zijn met de ski´s in de wieg gelegd. We zagen gisteren op de NRK in Norge Nå, een special die NRK dagelijks uitzendt, dat een jongetje van twee jaar al was begonnen aan skischans springen! Geen grote hoogte, maar hij “hopt” wél. Met het grootste plezier. De Olympus maakt hier overuren. Het winterlicht is ook zó prachtig!