1. Op zaterdag de 24ste is het Nederland al “klootviolendag” terwijl hier één dag de dooi in zet. Géén paniek, het wordt weer -17°, maar een zon!!! Ik kan het écht niet helpen, maar die ouwe Eshuis had deze troetelnaam voor violen. Zus Ina stuurt een foto. Lente op de Veluwe!

2. Wilco en Christa sturen een foto van de bloemen en de kaart van ons, die geland zijn op hun 40ste trouwdag. De foto is van de beruchte tocht door het bevroren IJsselmeer met de Jager en de ARKA!

3. Dit is andere “koek”. Onze Grabbers liggen op Solhaug. Ik heb DEKK1 in Lillehammer 2x gemaild en een keer persoonlijk gesproken en duidelijk gevraagd of zij open zijn op de zaterdag voor Pasen? Want Harco stemt zijn komst hier op af en moet op tijd terug en direct door naar Madrid. Dan moeten die spijkerbanden die zaterdag wél verwisseld worden voor onze Grabbers! Géén probleem… maar toen ging donderdag de telefoon… ze sluiten toch die zaterdag. “We hebben een probleempje”. Ik wist niet dat ik in’t Noors boos kon worden. “Hør på meg!”, en toen vertelde ik, dat Harco ook een andere week had kunnen kiezen. Voordat ik Harco van het stasjon pluk op Lillehammer, haal ik de banden op bij DEKK1. Ik heb mij omgedraaid en ben weg getuft. Die drie weken opslag? Smartengeld. De plaatselijke “verksted” in Atnabrua helpt ons uit de brand m.b.v. Mari-Anne. Jammer van en voor DEKK1

4. Leukere berichten. Vanmorgen was het weer de dagelijkse Barmsijsjes-invasie. Overal waar je kijkt zit er een. Het kwettert en vliegt af en aan. Als ik voeder, zitten de brutale beestjes naast mij op de takken. Ze hebben vast met zo veel honger als de Elanden!

5. Sinds dit huisje bij de voederplank hangt begint in de smaak te vallen. Wel ja! Met z’n drieën op het randje

6. We drinken buiten koffie met hjemmebakt appel-kersen-cake. Genieten! Je kunt op zo’n band ook perfect zetelen 😉

7. Als we het pad langs Mari-Anne’s huis afrijden, zit de bus bijna vast in een aardig bergje losse kniehoge sneeuw. We slingeren er doorheen en stoppen. We gaan dit wegwerken voor Mari-Anne. Die bus kan het hebben, maar haar Volvo?

8. Dat is van haar dak afgekomen nu het wat dooit. Plof!

9. Ik steek kantjes met het alu-schopje en Harco doet het zware werk. En schoon is het pad. Wij gaan richting Rondetunet

10. Op weg naar Rondetunet zitten weer ijsvissers. Die hebben er een mooie dag bij: moeder en zoontje

11. Dit oudere koppel pakt het beter aan, want het waait pittig. Een heuse ijsvistent 😉  Rv27 zit weeeeeeeeeeeeeer dicht!!! Vandaar dat wij de andere kant van Rv27 op rijden

12. Boven Rondetunet klimmen wij omhoog op onze nieuwe ski’s

13. Harco is er helemaal klaar voor. Hij heeft er zin in en zet de sokken er in

14. De nieuwe ski’s bevallen goed, vooral op dergelijke trajecten: bergje op en af. Nu hoeven wij geen vellen onder te binden. Die zitten geïntegreerd in onze BC-ski’s mét stalen kanten. Alle vernuftigheden in één

15. Kijk, dat is zo’n geïntegreerd vel, waardoor je opwaarts niet naar beneden glijdt

16. We klimmen gestaag omhoog. Als we door zouden lopen, komen we op de geitenboerderij uit, maar… de geitjes zitten nog heerlijk warm beneden op twee boerderijen in het dal

17. Heerlijk door die diepe sneeuw

18. Straks zijn de boompjes verdwenen. Nu lopen we nog uit de wind en gaan onze mutsen af

19. Voor ‘t eerst in drie weken met een bloot hoofd!

20. Geen idee waarom ik zo vrolijk kijk met die skistokken in de lucht. Geen hersencel die mij dit nog kan vertellen terwijl ik blog

21. Op weg naar boven

22. Er hangt nog een laatste wolk rond deze bergtop

23. Die arme camera blijft overuren maken

24. Rondom bergen

25. Die glimlach gaat er voorlopig niet meer af

26.

27.

28. Er staat een bos met kvisters klaar. Als we terug zijn horen we van de eigenaar van Rondetunet, dat er morgen een wedstrijd is, compleet met rugnummers

29. Wij doen het in ons eigen tempo, zondert rugnummer

30. Het lijkt een ijsplaat, maar het is zachte sneeuw waar je zó inzakt

31. Klipperdieklop

32. Hoe hoger, hoe mooier uitzicht

33. De winnaar!

34. Mooie ongerepte sneeuwvlaktes

35. Ons spoor naar boven

36. Geen pad maar wel kvisters op de top

37. Met de Rondane op de achtergrond

38. We stappen dapper door, maar hoe hoger wij komen hoe méér wind. Dat blote hoofd verdwijnt straks onder de zomermuts

39. Er komt een sneeuwscooter van de andere kant. Hij zet kvisters uit voor de wedstrijd van de volgende dag. Dat maakt het stijgen makkelijker voor ons. Je ziet hier nergens sneeuwscooters “voor de lol”. Strikte verboden (gelukkig!!!), omdat Rondane een bijzonder en beschermd natuurgebied is 

40. Domweg niet bij te houden. Deze jongeman kan wel eens spierpijn krijgen…

41. Rondestien

42. Een collega die afdaalt met twee honden. Geen idee wat zijn pad is. Even later is hij foetsie

43. Lunsj! In de zon, maar in een ongenaakbare wind die toeneemt. We besluiten na de lunsj terug te gaan. Onze billen vriezen niet vast hoor, we hebben van die opvouwbare matjes bij ons. Dus wees gerust

44. Een blik over het scooterpad richting Pika en de geitenseter

45. Het topje van Pika met het monument er op

46. Je snapt wel, dat zo’n scooterpad best prettig is als je hier een pad over moet trekken

47. Onze route van zaterdag de 24ste maart, 7,3 km, maar het voelt als 15….

48. Terug op Rondetunet. We vragen wat ze aan het doen zijn? Het vroor deze winter -43°. Extreem koud. De watertoevoer is bevroren. Ze hebben er een klus aan! Vlak voor de Paasinvasie. Stakkars. Wonen in Noorwegen heeft zo zijn charmes 😉

49. Zondag om 10 uur start de wedstrijd van Rondetunet, langs Pika naar de andere kant van Sollia. Maar de skiërs, met heuse rugnummers, lopen enkele reis, anders is het bijna ondoenlijk. We blijken mijn stokken met handschoenen een nieuw thuisadres te hebben gegeven. Als we op Solhaug zijn, staan die stokken nog op Rondetunet. Ach, hier kan dat zonder problemen. Harco haalt ze op en ik steek op Solhaug de kachel aan