1. Op de 1e augustus, dat wij naar Vuludalsbua willen lopen, vliegen hier de zwaluwen uit! Massaal. Een twitterend kabaal vanjewelste. Er krijst een roofvogel bovenuit. Die lust wel zo’n jong zwaluwtje. De volgende dag is er geen zwaluw meer te bekennen :-‘

3. We dachten wederom: “Dat doen we even”. Achteraf liepen we 18,73 km in 6:45 uur met een gemiddelde van 3.6 km/uur. Het loopt ook niet snel over van die rare, oneffen stenen paden! Het hoogste punt was 937 m en we hebben 815 calorieën verbruikt. Platte buiken krijg je er van 😉

4. We starten bij de rivier die onze tocht zowel op de heen- als terugreis gorgelend vergezeld. Op enig moment moeten wij hier overheen. BBBrrrrrrr

5. Géén commentaar graag. Ik zie er niet uit, maar heb zó geen last van piekerig haar dat kriebelt. Op naar Vuludal

6. Volgens mij lopen we hier langs een Løvsanger / Phylloscopus trochilus. Zo’n klein vogeltje en dan al zó’n klinkende naam! Maar hij kon zingen!

7. Dan heb ik ook nog een doodgewone Kjøttmeis / Koolmees in de aanbieding. Zelfde bos op de heenweg. Vast een zangconcurrentie?!

8. We komen in het Nationale Park, mét regels!

9. We blijven er mee vervelen (?), maar hier is dan de Rondane

10. Harco heeft de eerste en laatste mug van de 1e augustus plat geslagen

11. Er lopen dwars-rivieren naar beneden. Deze zijn beter over te steken dan een paar weken geleden! Er is geen smeltsneeuw meer!!!

12. Er liggen nu vaker stenen droog, waar je op kunt gaan staan

13. Een paar weken geleden was er nog geen schaap of koe te bekennen. Nu is het een stuk gezelliger

14. Elanden lopen er óók, maar houden zich goed verborgen

15. Dit groepje schapen loopt als een haas de heuvel voor ons op. Mensen, dat is eng!

16. Ik huppel met die hele hoge schoenen de volgende zijrivier over. Compleet volleerd…

17. Midden tussen de boompjes een vijvertje met Krypsoleie (iets met kruipen en zon) / Ranunculus repens. Boeren zijn niet blij als deze gele bloemen in hun weiland zitten, het woekert nogal

18. Helemaal zielig alleen in dat bos, in de maand augustus (!) nog Engforglemmegei. Als je dit plat vertaalt, is het een vergeetmijnietje dat op het veld groeit / Myosotis scorpioides

19. De rivier loopt soms als een waterval door Vuludal

20. En als het nat is, staat er Aconitum / Tyrihjem. Ook hier weer.

21.

22. Ik word steeds blijer van mijn heeeeeele hoge Meindels

23. Het blijft mooi, die heuvels bedekt met verschillend gekleurde mossen

24. Afgewisseld door een vennetje op hoger niveau

25. Hier moeten we over om bij Vuludalsbua te komen

26. Mannen min zoekt een veilige plek om over te steken

27. Aan het eind van de dag stellen we vast, dat deze kant van de rivier heel anders is dan de andere kant

28. Ik liep op dezelfde plek, ander hoofddeksel

29. Tot onze grote verbazing zijn hier oude vangstplekken van rendieren. Men legde hier takken over, dreef de rendieren door het dal. Een aantal schoot door de takken en dan konden de rendieren worden gedood.

30. Dit is het dal waar we zeker 7 vangstplekken telden. Normaliter staat dit in de toeristenfolder. Dit is geen “toeristroute”, maar serieus jachtgebied

31. Dan komen we een ander graf tegen

32. Van welke koning is dit?

33. Deze berg is herkenbaar. Hier kwamen wij over richting DNT-hut Eldåbu

34. Ons reisdoel: Vulubua, helaas op slot voor niet-aangesloten-jagers

35. Eerst nog de rivier over, geholpen door een fraaie, houten brug

36. Ik moet een pad ontwijken, die over mijn schoen sprong. Mirakels, dát moet een sprong voor het arme beest zijn geweest!

37. Vuludalen is mooi, ruig, nat, imposant

38. Harco zet de sokken er in, Hij ruikt pauze!

39. Eindelijk de tweede hut in zicht, die ook op slot bleek te zitten, puf

40. De oversteek naar de jacht-/vishutten

41. Lunch op Vuludalsbua

42. We lopen terug langs de andere kant naar de VW-bus. Hier nog langs de rivier, waar een zoutsteen voor de koeien staat

43. De koeien zijn, net als de schapen en geiten, eigenlijk nog maar net “boven”

44. En dan begint onze zoektocht, want het pad is “duister”. De GPS helpt ons uit de brand

45. Harco ruikt de VW-bus (beetje vroeg, ontdekt hij later)

46. Ook aan deze kant zijrivieren = erger dan een evenwichtsbalk in de gymzaal

47. Afgewisseld door “myr”. Dat zijn van die dwars lopende blauwe strepen op de kaart = water/moeras

48. Dan bloeit er laag bij de grond Snøsøte / Gentiana nivalis. De bijnaam is Kristi blå augo. Kristi zal vast geen groene ogen hebben gehad! Vaak mis je deze intens blauwe bloemen, omdat zij zich helemaal sluiten als zij koude voeten krijgen

49. Ook op de terugweg duiken we weer zo’n laag bos in met haast onbegaanbare paden

50. En daar schrikt Harco zich het apezuur! Vlak naast hem vliegt een Lirype op (een volwassen mannetje). Ik heb deze foto geleend van Wiki, want het ging allemaal té snel voor een foto of schrok ik nét zo?!

51. We zijn bij ons 2e doel: Ljørbua. De andere vishut

52. In de hut is een centrale stookplek aangelegd. Er liggen twee rugzakken (dat kan nog in Noorwegen), terwijl de eigenaren op pad zijn…of…. Als jullie ons missen? Wij zijn ff vissen?

53. Ook een ordentelijke wc ontbreekt hier niet, mét vastgehouden dak. Jaaaa, wel op de details blijven letten!

54. We lopen langs een meer naar beneden. De vissen springen ons bijna om de oren. Harco moet mij bijna meeslepen!

54. Nog een moeras-passage. Deze is voor makkies, met plankier. Komen we toch nog met droge voeten thuis!